Babcia – moja lub męża mama. Dziadek – mój lub męża tata. Jednak babcie moich synów i ich dziadkowie. Rozgraniczenie, które wydaje się oczywiste, a jednak nie jest. Fakt, że babcie i dziadkowie są jeszcze naszymi mami i tatami, często mocno wpływa na to, jak wygląda relacja wnucząt z dziadkami. Nasze nierozwiązane sprawy, niezaspokojone potrzeby emocjonalne, niespełnione oczekiwania rządzą naszym myśleniem, słowami i działaniem. Często mówimy o rodzicach – tutaj czytaj – dziadkach naszych dzieci – źle w obecności tych ostatnich. Opowiadamy o naszych żalach i pretensjach, nie zwracając uwagi, że dzieci słyszą, zapamiętują, przetwarzają, wyciągają pierwsze wnioski. I jeszcze więcej. Przetrzymują w pamięci, by kiedyś – kiedy będą dorosłe – poskładać sobie wszystko w jedną całość i dojść do poważnych, ciążących na ich samoocenie, konkluzji. Ich treść będzie sumą tego, jaki obraz ich relacji z dziadkami dostały od rodziców, widziały same i wreszcie nakreślili im sami zainteresowani. Marzysz, aby Twoje dzieci kochały swoje babcie i dziadków? Marzysz, aby Twoje dzieci czuły się kochane i rozumiane przez babcie i dziadków? Marzysz, aby czuli się dla babci i dziadka jedyni i wyjątkowi? Marzysz, aby Twoje dzieci garnęły do babć i dziadków, kiedy będą już dorosłe? Marzysz, by było między nimi ciepło i magia miłości i akceptacji? To możliwe. Tak samo, jak jest trudne. To, co najważniejsze, gdy jest się dzieckiem to mieć fajne babcie i fajnych dziadków i fajne z nimi relacje. To, co ważne, gdy jest się dorosłym, to móc wrócić do myśli, że było się kochanym przez babcie i dziadków. (To subiektywne odczucie dziecka, więc nie nam oceniać. To, co nam się nie podoba w naszych rodzicach i teściach dzieci traktują zupełnie inaczej. Są na nich otwarte i wchodzą w te relacje po swojemu. O ile właśnie nikt niczego nie narzuca, nie przeszkadza.) Pomagaj tym relacjom. Daj im przestrzeń, by sobie zaistniały, rosły, rozkwitały. Pamiętaj, że one nie są nasze. One są naszych dzieci i naszych rodziców. To, co między nami a rodzicami może być niepoukładane i niedoskonałe. To, co między nami a dziećmi jest stale do ulepszenia i poprawienia. Jednak to, co między dziećmi i dziadkami ma być tylko ich. Pozwól im tworzyć tę miłość bez Ciebie. Twoich urazów, oczekiwań, wyobrażeń o ich rolach. To będzie jeden z Twoich cenniejszych darów dla dziecka, a może i dla rodziców.Oni sami potrafią sobie o nie zadbać, więc po prostu nie przeszkadzaj. To zaowocuje tak, że jeszcze Cię zaskoczy.
Ps. Jeśli chcesz posłuchać tego tekstu, zobacz Audiobook z tekstami z bloga.