Kiedy rodzic pisze do mnie wiadomość, w której opisuje szereg zachowań dziecka, które wzbudzają niepokój tego rodzica i są przez niego i innych dorosłych niepożądane zwykle znajduję wiele kwestii do przepracowania i zmiany w rodzica reagowaniu na dziecko i komunikatach do niego.
Najpopularniejsze tematy, które zdarzają się:
– Ignorowanie uczuć dziecka, w tym reakcja na złość
– Ograniczanie samodzielności dziecka
– Ograniczanie niezależności dziecka
– Za dużo nakazów, zakazów, kar, tłumaczenia itp., czyli metod komunikujących dziecku: „Nie liczysz się Ty, liczy się litera prawa”
– Niezaspokojenie potrzeb emocjonalnych dziecka
I tę kwestię rozpiszę szerzej:
Sama reakcja na uczucia dziecka pozwala rozpoznać, czego konkretnie dziecku brakuje i w jaki sposób chce, aby te potrzeby zaspokoić. Potrzeba jednak wytrwałości i konsekwencji rodzica w rozpoznawaniu i nazywaniu dziecięcych uczuć i stojących za nimi potrzeb.
DZIECI MÓWIĄ NAM WSZYSTKO O SOBIE. MY ICH PO PROSTU POTRZEBUJEMY SŁUCHAĆ.
Słuchać oznacza za komunikatami rozpoznawać uczucia, za uczuciami potrzeby.
Przedstawię to w dużym uproszczeniu.
Kiedy dziecko:
-> krzyczy, przezywa, wyzywa – mówi: „Zauważ mnie/ Usłysz mnie”
Zauważ/usłysz na poziomie emocjonalnym, czyli dostrzeż/usłysz, co naprawdę czuję, a nie co Ty myślisz, że ja czuję i/lub powinienem czuć.
-> kiedy dziecko bije, drażni, popycha, pluje, generalnie atakuje rodzeństwo mówi:
„Widzę Cię jako konkurencję”. To dla rodzica informacja: „Potrzebuję od Ciebie mamo, tato to samo, co dajesz siostrze, bratu, bo mam tak mało, że cokolwiek jej/ jemu dasz odbieram to za niesprawiedliwe. Chcę tyle i jeszcze więcej.”
-> kiedy dziecko wyzywa, obraża dziadków, innych dorosłych – może oznaczać, że ci dorośli traktują je przedmiotowo i/ lub że dziecko także woła tym o uwagę rodzica, bo zauważyło, że tym akurat łapie rodzica uwagę.
-> kiedy dziecko dostaje mocnych ataków złości mówi rodzicowi: „Jestem bezsilny. Nie radzę sobie z uczuciami, bo jest ich dla mnie za dużo. Pomóż mi.”
To może być też komunikat:
„Brak mi już sposobów, by pokazać Ci, jak bardzo naruszasz moje granice i/lub jak bardzo nie widzisz moich potrzeb.
Lub:
“Złości mnie tak bardzo, że nie widzisz, że Cię potrzebuję, bo to Ty i tylko Ty jesteś od tego, by te potrzeby zaspokoić.”
#WłączJAkMówić, czyli w tym tygodniu:
Słuchaj Dziecka, Rozpoznawaj i Nazywaj Uczucia Dziecka, Rozpoznawaj Stojące za Uczuciami Potrzeby Dziecka. Finalnie Poznawaj Swoje Dziecko.
Udanego Tygodnia!